اثرات مخربی که فضای مجازی روی مغز من گذاشته کاملا برای خودم مشهوده.
خصوصا اینستاگرام.
اینستاگرام در لحظه یک سری اطلاعات با حجم زیاد رو وارد مغز میکنه.
دیدن تصاویر و خوندن متن های کوتاه و نیمه کوتاه زیر اونها ، اون هم به تعداد زیاد و پشت سر هم ، باعث شده مغزم عادت کنه به تند گذشتن و تحلیل نکردن !
مغزم مقاومت میکنه در مقابل خوندن مطالب طولانی و منی که تندخوان بودم دیگه خوندن مطالب طولانی در یک کتاب و مقاله وقت بیشتری ازم میبره و خسته ترم میکنه !
اضطراب رو در ناخودآگاه انسان زیاد میکنه !
کاملا این استرس رو در وجودم ناشی از این فضا شناسایی میکنم ! منی که توپِ مشکلات و استرس و . اون هم با این کار و رشته ای که مدام توش استرسه ، تم نمیده،یا بهتر بگم به سختی تم میده ، اما این فضا به وضوح به هم ریخته من رو !
جالبیش اینجاست که هرچه بیشتر واردِ بازی این ماجرا میشی ؛ عین کوکایین ، لذت بیشتری میبری ولی کوتاه مدت تر !
یعنی هعی باید بیای بکشیش.
بکشیش.
بکشیش.
اونقدر که به خودت میای میبینی در هر لحظه ای که دستت میاد گوشیت دستته و اولین برنامه ای رو که باز کردی اینستاگرامه !
اثر مخرب بعدی "مقایسه اس".
ما خودمون رو نه تنها با "اشخاص" ، بلکه با "زمانها" و "مکانها" هم مقایسه میکنیم !!!
این باعث میشه منی که در نوع و مدل خودم بهترین و خاص ترینم (همه امون در نوع و مدل و بعد زمانی مکانی بهترینِ خودمونیم) همیشه احساس کمبود کنم !
آخ . این دوستم چه آرایش خوشگلی داره ، چه لباس خوشگلی، چه بهشون تو این مکان خوش میگذره، چه موقعیت خوبی داره ، چه غذای باحالی خورده ، چه هتل خفنی رفته ، چه کار باحالی کرده ! و نتیجه این میشه که دقیقا از اون داشته هایی که عده ای دیگه دارن حسرتش رو میخورن و مقایسه میکنن با خودشون لذت نبریم :)
حالا به نظرتون چه کنیم ما گیر افتادگان این فضای مجازی ؟ :)
درباره این سایت